مکان قطب‌های حلقه بسته تأثیر مستقیمی بر ویژگی‌های پاسخ زمانی مانند زمان خیز (Rise Time)، زمان نشست (Settling Time) و نوسانات گذرا (Transient Oscillations) دارند. روش مکان هندسی ریشه‌ها از بهره (Gain)‌ جبران کننده برای حرکت قطب‌های حلقه بسته برای دستیابی به مشخصات طراحی برای سیستم‌های SISO استفاده می‌کند. درحالی که با استفاده از تکنیک‌های فضای حالت می‌توان محل قطب‌های حلقه بسته را تغییر داد. این تکنیک طراحی به عنوان جایدهی قطب (Pole Placement) شناخته می‌شود. روش جایدهی قطب تفاوت‌هایی با روش مکان هندسی ریشه‌ها دارد که برخی از آنها عبارتند از:

• با استفاده از روش جایدهی قطب، می‌توان جبران کننده‌های دینامیک (Dynamic Compensators) طراحی نمود
• روش جایابی قطب برای سیستم‌های MIMO (چند ورودی، چند خروجی) نیز قابل اجرا است